Coole sessie met Max, wensvervulling als je wilt. En een stevig pak, zelf gemaakt. Waterboarding gaat diep in de psyche. En het was nog steeds erg zacht. De hulpeloze houding waarin je onder je masker ligt, met je hoofd naar beneden, stevig vastgebonden aan het bed en de constante angst om de controle te verliezen, de gedachte dat het steeds erger zal worden. Je worstelt constant om je ademhaling en slikken onder controle te krijgen, en dan verlies je. Maar de geilheid net voordat de paniek komt, onbeschrijfelijk. Dat verzwakt natuurlijk enorm. 170 op de billen, gordel voor ontsnappingsbescherming ... de leren broek beschermt maar half de huid, en dan gaat het diep. Maar dat is ook geweldig, alleen in het laatste deel wanneer de endorfines komen en de pijn onderdrukken. Een uur of twee in een vastgebonden dwangbuis friemelen was bijna een luxe, maar slechts bijna. 12 uur slaap in een zacht bed zou eigenlijk alles goed moeten maken. Ga natuurlijk netjes op je rug liggen. Het is tenslotte niet de schuld van Max als ik het zelf niet kan. Het is goed dat de schattige nieuwe bandjes toevallig bij de hand waren om me hierbij te helpen. En als je te geil bent, kan je ook niet goed slapen, daar heeft hij zelfs aan gedacht en mij snel van dit probleem uitgemolken. Klagen over zulke luxe ... dat zou erg ondankbaar zijn. In werkelijkheid is het duivels uitputtend, en hoe uitgeput je ook bent, je slaapt niet veel. De beloning van de pijn ... om mijn hulpeloze positie en de strakke gordels in de spiegel te zien, maakt me zo geil dat het zomaar naar me toe komt, ondanks mijn vastgebonden handen, in de luier. Met een beetje bevrijding denk je: nooit meer. De volgende dag, je zou willen dat je terug was en meer. Ik kijk uit naar 15 uur volledig gefocust de volgende keer. S.
