Την πρώτη φορά που είδα τον Αμπντού, της είχα ζητήσει έναν σκληρό πυροβολισμό, αλλά τίποτα περισσότερο, χωρίς να το γνωρίζω. Αυτή η πρώτη φορά ήταν ωραία ... ένας όμορφος άντρας, καλός, καλοδουλεμένος, καλά κρεμασμένος που ξέρει να είναι ευγενικός και ποιος ακολούθησε το σχέδιο της επιστολής. Στη συνέχεια, με μηνύματα, τον ρώτησα αν μπορούσε να πάει πιο σκληρά. Η απάντησή του ήταν απλή: "ρωτήστε με και θα το κάνω" ... Έτσι ρώτησα ... και για δεύτερη φορά ήταν πολύ δύσκολο. Έσπασε το στόμα και τον κώλο μου με τον καλό κόκορα του, μου έδωσε το τσαντάκι του, μου έριξε και μου έδωσε καλά χαστούκια. Στη συνέχεια, μετά από αυτήν την πολύ ορεκτική είσοδο με τράβηξε ενώ δούλευα τις μπάλες μου ... Με έφερε σχεδόν ολόκληρο το αντιβράχιο του ... χμμμ. Κάποιος τελείωσε με ρώτησε ένα άδειο ποτήρι, τσίμπησε μέσα του και είπε ποτό ... Ένας πραγματικός αφέντης. σε ευχαριστώ και θα σε δω πολύ σύντομα.
